H επιχορήγηση των μαθητών με το ποσό των 450 ευρώ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως τεχνολογική όαση στην ανώριμη ελληνική Κοινωνία της Πληροφορίας(σύντομα θα ακολουθήσει ανάρτηση με την ανάλογη επιχειρηματολογία). Όχι γιατί δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να αγγίξουμε σαν κράτος τα ευρωπαϊκά δεδομένα αλλά κυρίως γιατί οι κρατικοί οργανισμοί-θεσμοί ενισχύουν την μισαλλοδοξία τους εις βάρος μιας σύγχρονης, ελκυστικής και τεχνολογικά ευέλικτης κοινωνίας.
Τα τελευταία χρόνια τεράστια ποσά έχουν εκταμιευτεί από τα ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την τεχνολογική αναβάθμιση των δημόσιων-και όχι μόνο-υπηρεσιών με σκοπό την ψηφιακή σύγκλιση. Τα αποτελέσματα ανάμεικτα. Άλλοτε ικανοποιητικά, άλλοτε ανύπαρκτα και πάντα "Ελληνικά". Στα πλαίσια αυτά οι μαθητές της πρώτης γυμνασίου θα έχουν την δυνατότητα να μπορούν να λαμβάνουν ειδικά κουπόνια, με τα οποία θα προμηθεύονται φορητούς υπολογιστές, κόστους έως 450 ευρώ.
Ο Πάσχος Μανδραβέλης(πάντα επίκαιρος και καυστικός) εκθειάζει μια διαφορετική πτυχή του θέματος δίνοντας βάση στην λεπτομέρεια. Ο γνωστός αρθρογράφος διερωτάται γιατί τέθηκε πλαφόν στο ποσό για την αγορά του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Γιατί ο νεαρός μαθητής δεν μπορεί να ενισχύσει την επιχορήγηση για την αγορά μιας ισχυρότερης υπολογιστικής μονάδας. Γιατί ως κράτος δεν μπορούμε να ενισχύσουμε το μεράκι και την αγάπη για την τεχνολογία;
Ωστόσο, στο μυαλό μου πλανάται κάτι διαφορετικό, πιο βαθύ και ίσως πιο ουσιαστικό, που φτάνει ως την ραχοκοκαλιά του εκπαιδευτικού συστήματος. Αντί να φέρουμε τον υπολογιστή στον μαθητή γιατί δεν φέρνουμε το υπολογιστή στα σχολεία; Γιατί δεν καλλιεργούμε την "υπολογιστική" παιδεία με σύγχρονες υποδομές. Υποδομές που θα συνδυάζονται με νέα εργαστηριακά μαθήματα και ελκυστικά βιβλία.
Ας επιδιώξουμε την κοινωνία της πληροφορίας από την βάσης της, από την ρίζα του εκπαιδευτικού συστήματος, επενδύοντας στο παρόν για τον μέλλον. Μια ενέργεια που απαιτεί χρόνο, χρήμα και κυρίως σωστή και συστηματική οργάνωση. Σίγουρα, δεν αρκεί μόνο αυτό, απαιτούνται δραστικά μέτρα, σημαντικές επενδύσεις και επιμορφωτικά σεμινάρια για τους εκπαιδευτικούς. Αν δώσουμε το έναυσμα και δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες , η ελληνική κοινωνία έχει την δύναμη και το ταλέντο να επιτύχει την ψηφιακή σύγκλιση.
Η ελπίδα που κρύβεται στα παραπάνω λόγια, ξεθωριάζει όταν ο ρεαλισμός του σύγχρονου νεοέλληνα με επαναφέρει από το γεμάτο ελπίδα ταξίδι. Άραγε, η δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, οι αναξιόπιστοι διαγωνισμοί και η ανικανότητα σε θέματα οργάνωσης και συντονισμού μπορούν να καλλιεργήσουν το παραπάνω εκπαιδευτικό μοντέλο;
Η απάντηση είναι γνωστή. Πασίγνωστη.
Ο Πάσχος Μανδραβέλης(πάντα επίκαιρος και καυστικός) εκθειάζει μια διαφορετική πτυχή του θέματος δίνοντας βάση στην λεπτομέρεια. Ο γνωστός αρθρογράφος διερωτάται γιατί τέθηκε πλαφόν στο ποσό για την αγορά του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Γιατί ο νεαρός μαθητής δεν μπορεί να ενισχύσει την επιχορήγηση για την αγορά μιας ισχυρότερης υπολογιστικής μονάδας. Γιατί ως κράτος δεν μπορούμε να ενισχύσουμε το μεράκι και την αγάπη για την τεχνολογία; Ωστόσο, στο μυαλό μου πλανάται κάτι διαφορετικό, πιο βαθύ και ίσως πιο ουσιαστικό, που φτάνει ως την ραχοκοκαλιά του εκπαιδευτικού συστήματος. Αντί να φέρουμε τον υπολογιστή στον μαθητή γιατί δεν φέρνουμε το υπολογιστή στα σχολεία; Γιατί δεν καλλιεργούμε την "υπολογιστική" παιδεία με σύγχρονες υποδομές. Υποδομές που θα συνδυάζονται με νέα εργαστηριακά μαθήματα και ελκυστικά βιβλία.
Ας επιδιώξουμε την κοινωνία της πληροφορίας από την βάσης της, από την ρίζα του εκπαιδευτικού συστήματος, επενδύοντας στο παρόν για τον μέλλον. Μια ενέργεια που απαιτεί χρόνο, χρήμα και κυρίως σωστή και συστηματική οργάνωση. Σίγουρα, δεν αρκεί μόνο αυτό, απαιτούνται δραστικά μέτρα, σημαντικές επενδύσεις και επιμορφωτικά σεμινάρια για τους εκπαιδευτικούς. Αν δώσουμε το έναυσμα και δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες , η ελληνική κοινωνία έχει την δύναμη και το ταλέντο να επιτύχει την ψηφιακή σύγκλιση.
Η ελπίδα που κρύβεται στα παραπάνω λόγια, ξεθωριάζει όταν ο ρεαλισμός του σύγχρονου νεοέλληνα με επαναφέρει από το γεμάτο ελπίδα ταξίδι. Άραγε, η δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, οι αναξιόπιστοι διαγωνισμοί και η ανικανότητα σε θέματα οργάνωσης και συντονισμού μπορούν να καλλιεργήσουν το παραπάνω εκπαιδευτικό μοντέλο;
Η απάντηση είναι γνωστή. Πασίγνωστη.
Σχόλια
Πηγή της εκπαίδευσης είναι το σχολείο. Εκεί πρέπει να επενδύσουμε σε υποδομές, βιβλία και εκπαιδευτικό υλικό. Φυσικά και είναι θετικό να έχει κάθε μαθητής τον υπολογιστή του αλλά η "τάξη" πρέπει να γίνει φιλικά ελκυστική σύγχρονη και τεχνολογικά ικανή να εξοικειώσει των εκάστοτε μαθητή με τις νέες τεχνολογίες.
Αν το σχολείο γίνει χώρος που εμπνέει σεβασμό δεν πρόκειται κανείς να το λεηλατήσει.
@annboukou
Συμφωνώ απόλυτα και χαίρομαι ιδιαίτερα να διαβάζω αυτές τις γραμμές από εκπαιδευτικό. Είναι πραγματικά ένα αισιόδοξο μήνυμα.
Οι διαστάσεις του θέματος που παρουσιάζετε και σε μας αλλά και στο ιστολόγιο σας είναι πραγματικά εύστοχες. Αν σκεφτούμε το μέτρο στην βάση του προκύπτουν σημαντικά ερωτήματα.
Τα μοντέλα υπολογιστών που θα διατεθούν δεν έχουν ακόμα καθοριστεί μόνο αόριστες προδιαγραφές. Και σε λίγες μέρες ξεκινά η διάθεση των κουπονιών.
Προχειρότητα και έλλειψη οργάνωσης.
Όσο για την επιμόρφωση πιστεύω ότι είναι ένα από τις σημαντικότερα προβλήματα του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
Καλημέρα