Πρωινό του 1950 στην κεντρική πλατεία της Λάρισας Σ την κυνική και τυποποιημένη καθημερινότητα η διαδρομή για την δουλειά αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ημέρας. Μιας ημέρας που μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή, σε κάθε μποτιλιαρισμένο στενό σε κάθε μποτιλιαρισμένη λεωφόρο. Οι επιλογές συρρικνώνονται και βουτάς στην σύγχρονη θάλασσα της λαμαρίνας, με το δικό σου βαρκάκι, την δική σου υπομονή, την δική σου διάθεση και τον δικό σου χρόνο. Οι στιγμές χαρακτηρίζονται από ατέρμονη επανάληψη, επανάληψη που σε καθηλώνει νοητικά και συναισθηματικά. Δεν αντιδράς, συμβιβάζεσαι και οι αισθήσεις παραμένουν σχεδόν ανενεργές και μονότονα πληκτικές.
Δεν είσαι μόνος. Είναι χιλιάδες μαζί σου, διαφορετικοί, στην σκέψη στην αντίδραση στην συμπεριφορά, στο συναίσθημα. Δεν μπορείς να αντισταθείς δίνεις και παίρνεις . Το καθημερινό "αλισβερίσι" με τον συνοδοιπόρο της λαμαρίνας συνεχίζεται και θα συνεχίζεται για πολύ καιρό ακόμα. Το ταξίδι ξεκινάει από το λιμάνι της Λ. Κηφισίας.....
Στις σκέψεις παρεμβαίνει ο ήχος του κινητού τηλεφώνου. Η φωνή ευχάριστα γνώριμη και η επίδραση της στην συνολική ψυχοσωματική εικόνα του συντάκτη εντυπωσιακά εμφανής. "Είναι ωραία μέρα και βγήκα για μια βόλτα με το αυτοκίνητο. Βρίσκομαι κάπου στο Πήλιο, ανεβαίνω προς την Τσαγκαράδα, πέρασα από Τρίκαλα και συνεχίζω την μικρή εκδρομή μου. Το απογευματάκι θα γυρίσω Λάρισα".
Λίγε λέξεις με πολλές σημασίες. Μένω απαθής και μηχανικά ακούω τον συνομιλητή. Είμαι αλλού.
Στιγμιαία ταξιδεύω στις διαδρομές του Πηλίου, στα Τρίκαλα και στις γύρω περιοχές. Χρώματα, εικόνες, ήχοι, περνούν από μπροστά σου. Δυστυχώς, το εικονικό ταξίδι δεν διαρκεί παρά ελάχιστα. Το φανάρι αλλάζει χρώμα και πρέπει να "παγώσεις" και πάλι κάπου στην Λ. Κηφισίας. Και όμως αυτό αρκεί. Το μυαλό έχει καταγράψει με έντονα γράμματα Λ. Κηφισίας - Λάρισα σημειώσατε ' 2 '
Μήπως η ανθρώπινη πλευρά της ζωής βρίσκεται στην απλότητα και την ηρεμία της "επαρχίας"?
Μήπως τελικά η ουσιαστική ζωή είναι εκεί έξω? Μήπως χάνουμε την σημασία της και ξεθωριάζουμε στις καθημερινές θάλασσες που απλώνονται μπροστά μας? Ξεθωριάζουμε?
Δεν είσαι μόνος. Είναι χιλιάδες μαζί σου, διαφορετικοί, στην σκέψη στην αντίδραση στην συμπεριφορά, στο συναίσθημα. Δεν μπορείς να αντισταθείς δίνεις και παίρνεις . Το καθημερινό "αλισβερίσι" με τον συνοδοιπόρο της λαμαρίνας συνεχίζεται και θα συνεχίζεται για πολύ καιρό ακόμα. Το ταξίδι ξεκινάει από το λιμάνι της Λ. Κηφισίας.....
Στις σκέψεις παρεμβαίνει ο ήχος του κινητού τηλεφώνου. Η φωνή ευχάριστα γνώριμη και η επίδραση της στην συνολική ψυχοσωματική εικόνα του συντάκτη εντυπωσιακά εμφανής. "Είναι ωραία μέρα και βγήκα για μια βόλτα με το αυτοκίνητο. Βρίσκομαι κάπου στο Πήλιο, ανεβαίνω προς την Τσαγκαράδα, πέρασα από Τρίκαλα και συνεχίζω την μικρή εκδρομή μου. Το απογευματάκι θα γυρίσω Λάρισα".
Λίγε λέξεις με πολλές σημασίες. Μένω απαθής και μηχανικά ακούω τον συνομιλητή. Είμαι αλλού.
Στιγμιαία ταξιδεύω στις διαδρομές του Πηλίου, στα Τρίκαλα και στις γύρω περιοχές. Χρώματα, εικόνες, ήχοι, περνούν από μπροστά σου. Δυστυχώς, το εικονικό ταξίδι δεν διαρκεί παρά ελάχιστα. Το φανάρι αλλάζει χρώμα και πρέπει να "παγώσεις" και πάλι κάπου στην Λ. Κηφισίας. Και όμως αυτό αρκεί. Το μυαλό έχει καταγράψει με έντονα γράμματα Λ. Κηφισίας - Λάρισα σημειώσατε ' 2 '
Μήπως η ανθρώπινη πλευρά της ζωής βρίσκεται στην απλότητα και την ηρεμία της "επαρχίας"?
Μήπως τελικά η ουσιαστική ζωή είναι εκεί έξω? Μήπως χάνουμε την σημασία της και ξεθωριάζουμε στις καθημερινές θάλασσες που απλώνονται μπροστά μας? Ξεθωριάζουμε?
Radiohead - Street Spirit (Fade Out)
Το άρθρο είναι αφιερωμένο σε όλους αυτούς που τολμούν την διαφορετική διαδρομή. Σίγουρα το ταξίδι θα τους κάνει πολύ πιο "πλούσιους".
-Οι εικόνες προέρχονται από το βιβλίο του Τάκη Τλούπα "ΛΑΡΙΣΑ - Εικόνες του χθες"
Ο Τάκης Τλούπας(1920-2003) ήταν φωτογράφος και εστίασε τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες του στην ελληνική καθημερινότητα του Θεσσαλικού κάμπου. Έχει χαρακτηριστεί ως ο φωτογράφος της ελληνικής υπαίθρου.
[Φωτογραφία] : 14ο Γυμνάσιο Λάρισας, dpgr και poiein
Σχόλια
για ενημερωσέ μας σχετικά.
V.
δεν την χορταίνω την φωτογραφία,ειναι εξαιρετική.
V.
:)
thanks
V.
H φωτογραφία είναι πράγματι εξαιρετική και πολύ συναισθηματική θα έλεγα. Με μια πρόχειρη ματιά στα έργα του φωτογράφου, μπορώ να πω ότι μου άρεσαν πολύ, ίσως επηρεασμένος από την συμπάθεια μου στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες αλλά και το θεσσαλικό αίμα.....
Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω την λεζάντα για την δεύτερη φωτογραφία με τον μικρό Θεσσαλό.
Αυτά από το μαγευτικό L.A. [rissa]
LYRICS
Rows of houses, all bearing down on me
I can feel their blue hands touching me
All these things into position
All these things will one day swallow whole
And fade out again, and fade out
This machine will, will not communicate
These thoughts and the strain I am under
Be a world child, form a circle
Before we all, go under
And fade out again, and fade out again
Cracked eggs, dead birds
Scream as they fight for life
I can feel death, can see its beady eyes
All these things into position
All these things we'll one day swallow whole
And fade out again, and fade out again
Immerse your soul in love
Immerse your soul in love