Για μια ακόμη φορά η ''οργάνωση'' της ελληνικής τηλεόρασης μαζί με τους στρατιώτες των media κατάφεραν να εκμεταλλευτούν τον πόνο και την αγωνία της συντρόφου, των παιδιών της αδελφής και της μάνας.
Μετά την ''δήμευση'' του ονόματος του τραυματισμένου αστυνομικού και το λαϊκιστικό σκαλοπάτι στο οποίο τοποθέτησαν την αδελφή του, ήρθε και η ώρα της οικογένειας του απαχθέντος εφοπλιστή.
Την στιγμή που ψυχικές και σωματικές αντοχές μιας οικογένειας έχουν φτάσει σε οριακό σημείο, τα media τρέχουν να μας παρουσιάσουν το σίριαλ με το βιογραφικό της συντρόφου του ''πρωταγωνιστή''. Ναι! Γι' αυτούς ο άτυχος ηλικιωμένος άνδρας είναι πρωταγωνιστής, σε ένα σίριαλ που το περιπλέκουν όπως και όποτε θέλουν. Κρατούν την πένα για το σενάριο και παράλληλα ελέγχουν του ηθοποιούς. Ακόμα και μετά την θετική έκβαση της υπόθεσης οι εφημερίδες πέρασαν από τα τυπογραφία τους τον βίο και την πολιτεία των παιδιών και της συζύγου του εφοπλιστή.
Όταν δεν σέβεσαι το θεσμό της οικογένειας, τον πόνο της συντρόφου και την αγωνία των συγγενών, πως θεωρείς ότι εκτελείς κοινωνικό λειτούργημα;
Όταν με ''αστυνομική'' εμπάθεια και προκατάληψη στέκεσαι στην γωνία εύχοντας να συμβεί το χειρότερο για να το πουλήσεις και να το στολίσεις με τον δικό σου δημοσιογραφικό περιτύλιγμα, πως σκεπάζεσαι με το πλέγμα την κοινωνικής ευθύνης; Πώς εκμηδενίζεις την ελπίδα από κάποιο που νοσεί;
Καραδοκείς και δεν τον αφήνεις να λειτουργήσει και να πράξει. Ακόμα και σήμερα που τα θεμέλια της ελληνικής αστυνομίας κλυδωνίζονται καθημερινά, κάποιοι ίσως προσπαθούν να διατηρήσουν την ελπίδα για τους ίδιους αλλά και για το θεσμό που υπηρετούν. Να πράξουν και να λειτουργήσουν ορθολογιστικά και επαγγελματικά.
Η ελπίδα δίνει ώθηση ακόμα και στον ''πετροβολημένο'' αστυνομικό. Δεν αξίζει να χάνεις-ουμε την ελπίδα και κυρίως δεν αξίζει να την παίρνεις από κανέναν.
Το νόμισμα έχει πάντα 2 όψεις.
Μετά την ''δήμευση'' του ονόματος του τραυματισμένου αστυνομικού και το λαϊκιστικό σκαλοπάτι στο οποίο τοποθέτησαν την αδελφή του, ήρθε και η ώρα της οικογένειας του απαχθέντος εφοπλιστή.
Την στιγμή που ψυχικές και σωματικές αντοχές μιας οικογένειας έχουν φτάσει σε οριακό σημείο, τα media τρέχουν να μας παρουσιάσουν το σίριαλ με το βιογραφικό της συντρόφου του ''πρωταγωνιστή''. Ναι! Γι' αυτούς ο άτυχος ηλικιωμένος άνδρας είναι πρωταγωνιστής, σε ένα σίριαλ που το περιπλέκουν όπως και όποτε θέλουν. Κρατούν την πένα για το σενάριο και παράλληλα ελέγχουν του ηθοποιούς. Ακόμα και μετά την θετική έκβαση της υπόθεσης οι εφημερίδες πέρασαν από τα τυπογραφία τους τον βίο και την πολιτεία των παιδιών και της συζύγου του εφοπλιστή.
Όταν δεν σέβεσαι το θεσμό της οικογένειας, τον πόνο της συντρόφου και την αγωνία των συγγενών, πως θεωρείς ότι εκτελείς κοινωνικό λειτούργημα;
Όταν με ''αστυνομική'' εμπάθεια και προκατάληψη στέκεσαι στην γωνία εύχοντας να συμβεί το χειρότερο για να το πουλήσεις και να το στολίσεις με τον δικό σου δημοσιογραφικό περιτύλιγμα, πως σκεπάζεσαι με το πλέγμα την κοινωνικής ευθύνης; Πώς εκμηδενίζεις την ελπίδα από κάποιο που νοσεί;
Καραδοκείς και δεν τον αφήνεις να λειτουργήσει και να πράξει. Ακόμα και σήμερα που τα θεμέλια της ελληνικής αστυνομίας κλυδωνίζονται καθημερινά, κάποιοι ίσως προσπαθούν να διατηρήσουν την ελπίδα για τους ίδιους αλλά και για το θεσμό που υπηρετούν. Να πράξουν και να λειτουργήσουν ορθολογιστικά και επαγγελματικά.
Η ελπίδα δίνει ώθηση ακόμα και στον ''πετροβολημένο'' αστυνομικό. Δεν αξίζει να χάνεις-ουμε την ελπίδα και κυρίως δεν αξίζει να την παίρνεις από κανέναν.
Το νόμισμα έχει πάντα 2 όψεις.
Don't let them fool ya, Or even try to school ya! Oh, no!
We've got a mind of our own,
So go to hell if what you're thinking is not right!
Love would never leave us alone,
A-yin the darkness there must come out to light.
Bob Marley
Τα παραπάνω λόγια είναι τμήμα από τους στίχους του ''Could you be loved'' - Bob Marley & Wailers
[Φωτογραφία] : deviart
Σχόλια