Μεγάλωσαν τα γένια μας η ψυχή μας αλλιώτεψε
αγριεμένο το σκυλί γαβγίζει τη φωνή του
βοήθα καλέ μου μη φαγωθούμε μεταξύ μας
Στίχοι: Κ.Χ Μύρης
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ' Αϊβαλί
Μέρες της αρμύρας κι ο ήλιος πάντα εκεί
με τα μακεδονίτικα πουλιά και τ' αρμενάκια
που ελοξοδρόμησαν και χάσανε την Μπαρμπαριά
Πότε παραμονεύοντας τον πόρφυρα
το μαύρο ψάρι έρχεται φεύγει
μικραίνουν οι κύκλοι του
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ' Αϊβαλί
Μεγάλωσαν τα γένια μας η ψυχή μας αλλιώτεψε
αγριεμένο το σκυλί γαβγίζει τη φωνή του
βοήθα καλέ μου μη φαγωθούμε μεταξύ μας
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ' Αϊβαλί
Ώρες ώρες μερεύουμε με τη χορδή της λύρας
δεμένος πισθάγκωνα στο μεσιανό κατάρτι
ο Χιώτης ο τυφλός τραγουδιστής βραχνός προφήτης
μασώντας τη μαστίχα του παινεύει την Ελένη
κι άλλοτε τη Τζαβέλαινα τραβάει στο χορό
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ' Αϊβαλί
Σχόλια
ξαστεριά?
Ίσως είσαι τυχερός που απέχεις -τουλάχιστον για λίγο- από την σημερινή πραγματικότητα.
Πρόσωπα θλιμμένα και προβληματισμένα. Αβεβαιότητα ανασφάλεια και κατσούφια.
Που είναι τα χαμογελαστά πρόσωπα, οι ευχάριστες φιγούρες οι χαρούμενες στιγμές?
Καταφέραμε και γίναμε ένας λυπημένος λαός.
Κρίμα
@Beethoven
Αλήθεια τι είναι πλέον ουσιαστικό? Οι στίχοι, η μουσική ή πραγματικότητα. Ερωτηματικά παντού....
@L.A. woman
Θα κάνει...το ερώτημα είναι το πότε και με πιο τίμημα.
@psyboom
Υπάρχουν και άλλοι στίχοι. Διαχρονικοί. Σύντομα θα αναρτηθούν.
Ζηλεύω όχι τα μύρια, αλλά τα κύματα. Τα κύματα και το ήλιο.;-)
Έτσι θέλουμε και ελπίζουμε να είναι...Όλοι μας...Σε κάποιες περιπτώσεις έτσι είναι.
Αλλά, ποια κοινωνική κρίση δεν συμβαδίζει με την εσωτερική αλλοτρίωση?
Καλησπέρα
Ibis