To κείμενο αναδημοσιεύεται από τις περασμένες ευρωεκλογές. Επίκαιρο, καυστικό και ρεαλιστικό φαίνεται ικανό να σταθεί δίπλα στο εξίσου διαχρονικό Έκτακτα πολιτικά φαινόμενα 'θα' .
Εγκλωβισμένοι στις κάλπες
[ Φωτογραφία: ] : deviantart
Εγκλωβισμένοι στις κάλπεςΔημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει και εξασκείται από το λαό. Η ετυμολογία της λέξεως βρίσκεται στα συνθετικά «δήμος» (το σύνολο ή η συνέλευση των ανθρώπων που έχουν πολιτικά δικαιώματα) και «κράτος» (δύναμη, εξουσία, κυριαρχία).
Χαμένοι στα πολιτικά “θα” που κυριάρχησαν σε τηλεοπτικά σκηνικά όλοι πήραν την απόφαση τους. Συμμετοχή ή Αποχή; Παραλία ή κάλπη; Διακοπές ή συμμετοχή στις ευρωπαϊκές εκλογές. Τα νούμερα απογοητευτικά για την δημοκρατία, το πολίτευμα, την κοινωνική ζωή και κυρίως για την υποτιθέμενη πολιτική μας παιδεία. Με αποχή που αγγίζει το 47%(ξεπέρασε τον ευρωπαϊκό μέσο όρο) έχεις έντονα την αίσθηση ότι φτάνεις σε ένα πολιτικό και κοινωνικό αδιέξοδο. Μήπως η ελληνική δημοκρατία πλησιάζει ένα πρωτόγνωρο τέλμα;
Τέλμα στην αποχή. Το να απέχεις δεν είναι λύση. Να αποφεύγεις τις καταστάσεις δηλώνει φόβο στο να δεις την αλήθεια και κυρίως στο να γίνεις βασικός μοχλός της αλλαγής. Ωστόσο δηλώνει πικρία, απογοήτευση και πολιτική απαξίωση. Για να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα πρέπει αρχικά να το προσδιορίζεις και στην συνέχεια να το μετριάσεις να μπεις βαθιά μέσα του για να προσεγγίσεις την λύση. Όχι να την βρεις, να την αγγίξεις. Αλήθεια το έχουμε προσδιορίσει; Ξέρουμε τι φταίει; Μήπως επιλέγουμε την αποχή γιατί δεν μπορούμε να πάρουμε θέση; Να δούμε την σύγχρονη πολική σκηνή όπως πραγματικά είναι χωρίς οικογενειακές και πολιτικές παραδόσεις; Μπορούμε και θέλουμε τα αλλάξουμε τα πράγματα γύρω μας;
Τέλμα στην συμμετοχή. H συμμετοχή σου δίνει την αίσθηση του ενεργού μέλους μια χώρας που αναμασάει αιώνες την καραμέλα της δημοκρατίας. Καραμέλα που κάποιοι έχουν απαξιώσει και την έχουν μετατρέψει σε φτηνή τσιχλόφουσκα περιπτέρου. Συμμετέχεις αλλά αυτόματα νιώθεις την ίδια απάθεια την ίδια αποξένωση με τον φίλο, το γείτονα, το συνάδελφο που σου είπε: “Εγώ θα πάω παραλία”. Ψήφισες χωρίς ελπίδα, χωρίς πίστη για κάτι καινούργιο και ουσιαστικό. Χλευάζεις και απορρίπτεις όλους αυτούς που σε λίγες μέρες θα τους χτυπήσεις την πόρτα για να βολέψεις το θείο, το ανίψι και πάνω απ’ όλα τον εαυτό σου. Ξέρεις ότι είσαι ένα γρανάζι στην δική τους αλυσίδα και δεν έχεις την δύναμη να φύγεις αφού την διαιωνίζεις οικογενειακά και παραδοσιακά.
Στο τέλμα της συμμετοχής φωλιάζει και το τέλμα του πολιτικού “χαβαλέ”. Δεν απέχεις αλλά νομίζεις ότι μετέχεις. Η ψήφος δεν είναι “γέλιο” και “χαβαλές” για πρόσωπα με υποβαθμισμένη κοινωνική και όχι μόνο αντίληψη. Γιατί αλλοτριώνεις την ψήφο σου;
Αμφιταλαντεύεσαι και αμφιταλαντεύομαι ανάμεσα στα “τέλματα”. Δεν ξέρεις τι να κάνεις, σε όποια κατηγορία και αν ανήκεις. Τα ερωτηματικά και οι προβληματισμοί πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο. Όσο οι απαντήσεις και οι ελπίδες για το μέλλον χάνονται τόσο τα τέλματα θα ροκανίζουν τα θεμέλια της σύγχρονης δημοκρατίας μας.
Η μπανανόφλουδα της σύγχρονης ελληνικής δημοκρατίας
[ Φωτογραφία: ] : deviantart
Σχόλια
Εάν συνηθίσουμε να απέχουμε από το δικαίωμα αυτό, πολύ σύντομα θα μετατραπούμε σε απλούς θεατές ανίκανους για κάθε μορφής κοινωνικής πρωτοβουλίας.
Η ενασχόληση με την πολιτική είναι συνδεδεμένη με την επιθυμία κάθε ελεύθερου ανθρώπου να αποφασίζει ο ίδιος για τις υποθέσεις που αφορούν την κοινωνία που ζει. Πρόγονοί μας, θεωρούσαν ντροπή και ανθρώπινη αλλοτρίωση την αποχή από τα πολιτικά πράγματα.
Οι ευθύνες καθενός από μας στην πορεία που έχει πάρει αυτός ο τόπος, είναι άμεσες και έμμεσες. Και οι συνέπειες μιας συμπεριφοράς που τη χαρακτηρίζει η πολιτική και κοινωνική απάθεια, θα οδηγήσουν στην παντελή ανελευθερία της κοινωνίας που ζούμε. Δυστυχώς η άρνηση στη συμμετοχή έχει προκύψει επειδή ο κόσμος έχει οδηγηθεί να ξεχάσει πως διαθέτει τους απαραίτητους μηχανισμούς κατανόησης ενός προβλήματος -επομένως και επίλυσής του- και προτιμά την ευκολότερη διαδικασία της άρνησης του ίδιου του προβλήματος.
Και κάποιοι επιτηδευματίες πολιτικάντηδες συνειδητά προσπαθούν να τροφοδοτήσουν μέσω δηλώσεών τους, με (συν)ενοχή, κάθε μέλος αυτής της κοινωνίας, οδηγώντας το σε εσωτερικές ψυχολογικές συγκρούσεις ντροπής, φόβου και ανάγκης για τιμωρία και εξιλέωση. Θυμάστε πως αντιδρά ένα μικρό παιδί όταν ντρέπεται : σκεπάζει τα μάτια του, κρύβεται, αρνείται να συμμετάσχει.
Οι δημοκρατικές και ανθρωπιστικές συνθήκες πρέπει να είναι διαρκώς στο προσκήνιο της ανθρώπινης διανόησης, διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος να εκφυλιστούν.
Καλημέρα,
Άλλη μια αξιόλογη τοποθέτηση σου. συμφωνούμε σε πολλά αλλά λίγο πριν την συμμετοχή το μικρόβιο της αποχής κάνει τη εμφάνιση του.
Και αυτή την φορά μακριά από την συμμετοχή. Χαζεύοντας τους γραφικούς δημοσιογράφους τα τηλεοπτικά πάνελ και τους τσακωμούς κουμπάρων και πολιτικών.Κανένα σημάδι ενοχής.
Μα δεν έχουν κορεστεί από την ίδια τους την πολιτική ανωριμότητα.
Και όμως η αποχή όπως εύστοχα αναφέρεις υποδηλώνει συνενοχή και ίσως αποδοχή.
Όσο για τον εκφυλισμό της δημοκρατίας νομίζω ότι εδώ και αρκετά χρόνια είναι γεγονός. Η τουλάχιστον έτσι φαίνεται.
Κάπου εκεί υπάρχει κι η τοποθέτηση μου, ειδικότερα για το μέρος που ζω κι ο ibis αγαπάει σαν τόπο του.
Η αποχή έφερε την παραπαίουσα πολιτική ή το αντίστροφο;
Σε κάθε περίπτωση η απάντηση είναι διαφορετική. Στο ένα επεμβαίνεις στα πόδια και στο άλλο στο κεφάλι.
Μπράβο φίλε ίμπις, εξαιρετικό ποστ από μία πένα που διαρκώς βελτιώνεται χωρίς να μοιάζει κάπου.