Τα ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου «Το Παράθυρο» και «Όταν έρχεται ο ξένος» παρουσιάζονται στο θέατρο Χώρα από από τον Αλβανό ηθοποιό Ένκε Φεζολλάρι σε σκηνοθεσία Ελένης Αγγελοπούλου και τον Βασίλη Κουκαλάνι σε σκηνοθεσία Φερεϊντούν Φαριάντ.
Δυο ελληνικά ποιήματα σε δύο διαφορετικές γλώσσες(αλβανικά και τα περσικά) στέλνουν το δικό τους μήνυμα σε όλα όσα συμβαίνουν στο κέντρο της Αθήνας και όχι μόνο.
Στο σύγχρονο ευρωπαϊκό στίγμα που πλησιάζει την ελληνική κοινωνία η ποίηση του Γιάννη Ρίτσου ίσως μπορεί να αποτελέσει κοινό σημείο επικοινωνίας μεταξύ των κατοίκων του Αγ. Παντελεήμονα.
Μπορεί;
«Το παράθυρο» και «Οταν έρχεται ο ξένος».
Θέατρο Χώρα, Β΄ Σκηνή η Αμοργού 20, Κυψέλη, τηλ. 210-86.73.945
Γιάννης Ρίτσος, Το παράθυρο (απόσπασμα)
Μπορείς λοιπόν να κοιτάζεις αδίστακτα απ' αυτό το παράθυρο
ή και να βγεις στο δρόμο. Μια σιωπηλή αγιότητα
μένει κάτω απ' τις πράξεις των ανθρώπων. Μια σκιά μενεξεδένια
σωπαίνει στον αριστερό ώμο μιας γυναίκας κουρασμένης απ' τον έρωτα
που γύρισε απ' τ' άλλο της πλευρό κι αποκοιμήθηκε μονάχη. Μπορείς να κοιτάζεις
τα χοντρά σώβρακα στη διπλανή αυλή λεκιασμένα από ονειρώξεις
ή τις ξεδιπλωμένες καπότες κάτω απ' τα παγκάκια του πάρκου
ή τα κουμπιά απ' τούς στηθόδεσμους των γυναικών που έπεσαν στο χορτάρι
σα μικρά, φιλντισένια λουλούδια, λιγάκι πικραμένα
που τίποτ' άλλο δεν έχουν πια να δώσουν — άρωμα, γύρη, σπόρο.
Τίποτα.
Σε κείνο το δρόμο είπα να πάω και γω κάποτε
να πουλήσω αυτό το παράθυρο και κείνο το μεγάλο κασόνι
όχι για τίποτ' άλλο, μόνο για ν' απαλλαγώ απ' την έγνοια τους,
ν' αναμιχθώ κ' εγώ σε αγοροπωλησίες,
ν' ακούσω τη φωνή μου όταν μιλάει μια ξένη γλώσσα. Το 'νιωσα γρήγορα
πως τίποτα δεν είχα να πουλήσω. Μια υστεροβουλία ήταν μονάχα:
η αναζήτηση μιας νέας δοκιμασίας που πάλι
θα την επόπτευα απ' αυτό το παράθυρο, το έστω και δίχως τζάμια.
Ολόκληρο το ποίημα:
Σχόλια