Ibis

O Frans Lanting είναι από τους διασημότερους φωτογράφους παγκοσμίως με θεματολογία την άγρια πανίδα και την σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον. Στο τελευταίο του ταξίδι στην Αφρική κατάφερε την σύλληψη της παραπάνω φωτογραφίας από την περιοχή της Ναμίμπια Dead Vlei . Η φωτογραφία τραβήχτηκε το ξημέρωμα όπου ο ήλιος φώτισε τον αμμόλοφο στο βάθος της κοιλάδας (πορτοκαλί αποχρώσεις πίσω από τα δέντρα). Η μπλε απόχρωση στο έδαφος προέρχεται από την αντανάκλαση του ουρανού που ενισχύεται σημαντικά από το άσπρο χρωματισμό της άμμου. Η φωτογραφία έχει υπoστεί ελάχιστη επεξεργασία (contrast) με σκοπό την ενίσχυση της αντίθεσης μεταξύ των δέντρων και λόφου (foreground-background). Σε διαστάσεις wallpaper: Download Wallpaper (1600 x 1200 pixels) H φωτογραφία περιλαμβάνεται στη συλλογή Africa's Super Park Συνέντευξη του Frans Lanting στο National Geographic 

Εδώ και αρκετούς μήνες έχω αρχίσει να  ζηλεύω παλαιότερες εποχές. Εποχές που δεν έχω αγγίζει, εποχές για τις οποίες ακόμα και σήμερα η εξερεύνηση τους παραμένει πηγή γνώσης και ενημέρωσης. Οι δεκαετίες του 50, 60, 70 κρύβουν το πνεύμα μιας άλλης εποχής. Όσο δύσκολα και μεταβατικά να ήταν εκείνα τα χρόνια, οι δεκαετίες αυτές μπόρεσαν να αναδείξουν, προσωπικότητες με σπουδαία κοινωνική εμβέλεια και πολιτιστική κληρονομιά. Διαχρονικές πηγές έμπνευσης με διανόηση μιας άλλη εποχής. Ζηλεύω αυτούς που έζησαν στην εποχή του Μάνου . Αναπολώ τις δυναμικές στιγμές της Μελίνας και θαυμάζω το λόγιο μεγαλείο του Σεφέρη . Φαντάζομαι τις ρεμπέτικες συναντήσεις του Βαμβακάρη με τον πιτσιρικά Μπιθικώτση, την ώρα που ο Κατράκης απαγγέλλει το «Άξιον Εστί» του Ελύτη . Διαβάζω την μοναδικότητα της γραφής του Καζαντζάκη και ταξιδεύω με το σπουδαίο ηχόχρωμα του Ξυλούρη . Μελαγχολώ. Σκεπτόμαι το αύριο και σκαλίζω την σύγχρονη πραγματικότητα, ανα...

http://www.dominicboudreault.com/

Αναδημοσίευση από παλιότερη ανάρτηση: Καλέ μου άνθρωπε... Ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες κωμικούς φιλοξενήθηκε σε εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης ΕΤ3 με αφορμή την παρουσία του στην σειρά ντοκιμαντέρ με τίτλο “Η Θεσαλλονίκη της νοσταλγίας μας”. Εδώ και 27(!) χρόνια ο Θανάσης Βέγγος έμεινε μακριά από συνεντεύξεις, δημοσιογράφους, εκπομπές και αφιερώματα, παραμένοντας μοναδικά σεμνός, αληθινός και κυρίως (όπως λέει και ο ίδιος στις ταινίες του) καλός άνθρωπος. Ακολουθεί η συνέντευξη σε δύο μέρη Πρώτο Μέρος Δεύτερο Μέρος Για την αποχή τoυ: Όταν ξεκίναγε τις δικές του κινηματογραφικές παραγωγές δεν περίμενε την πικρία που θα ένιωθε. Σε μια εποχή(μέσα δεκαετίας 70 έως μέσα δεκαετίας 80) με έντονές οικονομικές δυσκολίες, ο Θανάσης Βέγγος επένδυσε στις ταινίες του, προσφέροντας ικανοποιητικούς μισθούς σε όλους του εργαζομένους. Το κινηματογραφικό εγχείρημα δεν π...

Σε πλήρη ανάλυση Portofolio flickr