Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

......Και η Άνοιξη Ακριβή

xelidoni
Το μικρό χελιδόνι στέκονταν λίγα μέτρα μακριά από την φωλιά του. Μόλις, είχε επιστρέψει από μια μικρή βόλτα στον αστικό ουρανό. Δεν είχαν περάσει παρά μερικοί μήνες από τις πρώτες του πτήσεις. Είχε πολλά να μάθει ακόμα.
Αυτή η βόλτα είχε κάτι διαφορετικό, είχε χρώματα και εικόνες που προξένησαν το ενδιαφέρον και την περιέργεια του μικρού χελιδονιού. Χρώματα πράσινα, κόκκινα, κίτρινα και μπλε. Η επιστροφή στη φωλιά δεν ήταν αυτό που επιθυμούσε. Έκανε να πετάξει αλλά στάθηκε στο βλέμμα της μητέρας που τον κοίταζε επίμονα. Κινήθηκε και πάλι, μα στάθηκε. Έκανε υπομονή και μόλις βρήκε την ευκαιρία φτερούγισε αγνοώντας το οικογενειακό βλέμμα. Τα χρώματα, οι βοές, τα φώτα, τον ώθησαν να αγνοήσει τους όποιους δισταγμούς.
Έδωσε μια και φτερούγισε.
Πολύ με πίκρανες ζωή
μακριά θα φύγω ένα πρωί
θ' ανέβω σ' ένα αεροπλάνο
να δω τον κόσμο από κει πάνω
Το ταξίδι μόλις είχε ξεκινήσει.
Δεν γνώριζε την διαδρομή που θα ακολουθούσε, ήξερε όμως ότι σημάδια στον δρόμο θα τον οδηγούσαν. 3497958485_3efaf8ed07Ανθρώπινες φιγούρες εμφανίστηκαν, πολλές φιγούρες. Ένα χρωματιστό ανθρώπινο κοπάδι ανάμεσα σε δρόμους, κτίρια και πλατείες. Ο προορισμός τους κοινός. Φώτα, τραγούδια, φωνές και χρώμα. Το μπλε κυριαρχούσε. Κινητικότητα παντού. Το μικρό χελιδόνι στάθηκε να ξαποστάσει επεξεργάζοντας την πρωτόγνωρη εικόνα. Οι απορίες στροβίλιζαν στο μυαλό του σαν τις σημαίες που κυμάτιζαν στους δρόμους.
"Μα τόσες σημαίες;"
"Σαν χρωματιστά πρόβατα που βοσκούν αναζητώντας με αγωνία την τροφή τους. Μα που είναι η τροφή τους;"
Ξαφνικά, όλα άλλαξαν. Πάθος,φωνές, καπνός, μουσική και βλέμματα καρφωμένα σε ένα σημείο. Σε μια ανθρώπινη φιγούρα."Μήπως αυτό είναι η τροφή τους;"
Έδωσε μια και φτερούγισε.
Όταν κοιτάς από ψηλά
μοιάζει η γη με ζωγραφιά
και συ την πήρες σοβαρά
και συ την πήρες σοβαρά

Το πάθος μεγάλωνε, ο κόσμος ζητωκραύγαζε σε κάθε λέξη, σε κάθε φράση της γραφικής φιγούρας και οι απορίες στο μυαλό του μικρού χελιδονιού πολλαπλασιάζοντας με μαθηματική ακρίβεια. Δύσκολα ξεχώρισε τους ανθρώπους, οι σημαίες είχαν κατακλύσει το χώρο. Έδειχναν να αναζητούν την προσωπική τους λύτρωση, μια νέα εικονική γη της επαγγελίας.
"Μα σε πλατείες με σημαίες και πανό θα τα βρουν όλα αυτά;" διερωτήθηκε με εφηβική αθωότητα το μικρό χελιδόνι.
Έδωσε μια και φτερούγισε.
 Μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα
μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι
το μεγαλύτερο ανάκτορο
μοιάζει μ' ένα μικρούλι τόπι

Σε λίγα λεπτά βρέθηκε σε μια άλλη γειτονιά, σε διαφορετική πλατεία. Μα κι εκεί αντίκρισε την ίδια εικόνα, 3484860302_a34e8e25b2με τη διαφορά ότι το χρώμα είχε γίνει πράσινο. Πλούσιο πράσινο. Το σκηνικό απαράλλακτο: χρωματιστά ανθρώπινα πρόβατα, κραυγές, σημαίες, καπνός και το πλήθος να εστιάζει σε μια νέα φιγούρα, μπροστά στο επαναλαμβανόμενο πράσινο φόντο.
Στάθηκε για να συγκεντρώσει τις νέες χρωματιστές απορίες."Τόσοι πολλοί άνθρωποι; Μήπως είναι οπαδοί;" Μοιάζουν με στρατιώτες που ετοιμάζονται από καιρό για την μάχη. Μάχη ηλεκτρονικού παιχνιδιού με πολλά εφέ και λίγη ουσία.
Όσο το πάθος μεγάλωνε, τόσο η ανθρώπινη φιγούρα της εξέδρας έμοιαζε με σύγχρονο Καίσαρα που μοίραζε υποσχέσεις στο πλήθος που και πάλι τον αποθέωνε σε κάθε λέξη, σε κάθε νεύμα του.
Έδωσε μια και φτερούγισε.
Μοιάζουν οι πύργοι με κουκλόσπιτα
και τα κανόνια με παιχνίδια
από ψηλά δεν ξεχωρίζουνε
οι ομορφιές και τα στολίδια

Σε λίγο βρέθηκε μερικά τετράγωνα πιο κάτω. Η μόνη διαφορά εστιάζονταν στο χρώμα. Αυτή την φορά ήταν κόκκινο. Πιο κάτω κίτρινο και άσπρο. Ένα χρωματιστό κολάζ από πρόβατα-στρατιώτες που αναζητούσαν τρόπους να αναγεννήσουν την εσωτερική τους ελπίδα, την εκ φύσεως δύναμη για να πιστέψουν σε κάτι ανώτερο. Σε χρωματιστές θεότητες που στο μόνο που διέφεραν είναι το χρώμα. Ο μπλε, ο πράσινος, ο κόκκινος και ο κίτρινος θεός. Ο δικός τους θεός.
Έδωσε μια και φτερούγισε.
Δεν μετάνιωσε. Επέστρεψε πίσω γνωρίζοντας πως το διαπεραστικό βλέμμα της μητέρας θα τον κατατρέχει πάντα. Άρχισε να της εξιστορεί την σύντομη ιστορία του που έμοιαζε περισσότερο με απολογία παρά με περιγραφή.
Έδωσε μια και φτερούγισε. 
Κι ό,τι σε πλήγωσε ή σε θάμπωσε
από ψηλά αν το κοιτάξεις
θα σου φανεί τόσο ασήμαντο
που στη στιγμή θα το ξεχάσεις
Δεν ήθελε να ξεχάσει.
Ένιωθε όμορφα, μια πλούσια, ξεχωριστή, εσωτερική ηρεμία. Ήταν και είναι ελεύθερος, πραγματικά ελεύθερος. Δεν εγκλωβίζεται σε χρώματα, σημαίες και κοπάδια που εκλιπαρούν για να ικανοποιήσουν την εσωτερική τους αδυναμία. Ελεύθερος.
Ήρθε η στιγμή να ανοίξει τα δικά του φτερά μακριά από την στοργική μάνα. Να ανεξαρτητοποιηθεί, να χαράξει την δική του πορεία.
"Είμαι ελεύθερος"
Έδωσε μια και φτερούγισε.
   golondrina-felix-m-cobos

-Οι στίχοι που παρεμβάλουν το κείμενο είναι της Σώτιας Τσώτου από το τραγούδι "Από το αεροπλάνο"  που ερμηνεύει και μελοποιεί ο Κώστας Χατζής.
-Photo Editing : Ibis

Σχόλια

Ο χρήστης Γραφεας Πεζικου είπε…
Τώρα τι σχέση έχει Ο Φάντης με το ρετσινόλαδο?Φαντάζομαι ότι την ίδια σχέση έχει & το ibis με το" Σκεφτόμαστε Ελληνικά"......Διορθώστε με ΑΝ έχω κάνει λάθος και θα ζητήσω και συγνώμη!!!
Ο χρήστης Ibis είπε…
@Aπόμαχος
Αν καταλάβαμε σωστά δεν περιμένατε να δείτε την αντίστοιχη ανάρτηση στο αναγραφόμενο blog.
Ευτυχώς ή δυστυχώς οι δημοσιεύσεις μας είναι διαθέσιμες σε πληθώρα από blogs της ελληνικής διαδικτυακής κοινότητας.
Το γεγονός αυτό δεν σημαίνει ότι ασπαζόμαστε την ιδεολογία-θεματολογία του εκάστοτε διαδικτυακού τόπου που φιλοξενεί της αναρτήσεις μας.

Με εκτίμηση
ibis

Y.G. Τις επόμενες μέρες ετοιμάζουμε ένα ποστ που είμαστε σίγουροι πως θα προκαλέσει το ενδιαφέρον σας. Το αφιέρωμα μας στον μεγάλο Έλληνα ποιητή συνεχίζεται.
Ο χρήστης Γραφεας Πεζικου είπε…
Θέλω να πιστεύω ότι καταλάβατε αυτό ακριβώς για το οποίο αυθόρμητα αντέδρασα!Και δεν Σας το κρύβω,ότι Σας έχω ξεχωρίσει μέσα στα τόσα και σε προηγούμενη επώνυμη παρόμοια δημόσια δήλωση μου,ήμουν απόλυτα σαφής επί του προκειμένου!Δεν Σας ψέγω..τον θαυμασμό μου απλά και μόνο εκφράζω και Σας εύχομαι τα καλύτερα.όπως πάντα!!!
Δηλώνω Παρόν
Ο χρήστης Ibis είπε…
@Aπόμαχος
Κατανοούμε πλήρως την τοποθέτηση σας και σας ευχαριστούμε ιδιαίτερα για τα καλά σας λόγια.
Είναι δύναμη και μεγάλη ικανοποίηση.

Καλό βράδυ
Ibis
Ο χρήστης L.A. woman είπε…
συχνά οι νέοι "θυμώνουν" με τα σχόλια των πρεσβυτέρων, ανεξάρτητα από το περιεχόμενο τους.. Ίδιον της νιότης ο θυμός, η αίσθηση ότι θέλεις τον κόσμο τώρα..
Σε αυτό,όμως, δεν χωράει "αιώνια εφηβεία"! Με τα χρόνια πρέπει να αποκτάμε αυτιά και μάτια πιο ευαίσθητα... Aγαπημένε ibis, πολλές φορές από τα αρνητικά-αληθινά σχόλια μαθαίνεις περισσότερα, παρά από τις κολακίες!
Ο χρήστης Γραφεας Πεζικου είπε…
LA Woman:Πρώτη μου φορά Σας συναντώ και δίχως"παρεξήγηση"προσυπογράφω το σχόλιό Σας ανεπιφύλαχτα και κυρίως την τελευταία Σας παράγραφο!!!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ω γλυκύ μου έαρ

Εγκώμια - Επιτάφιος Θρήνος - Αι γενεαί πάσαι ( Στάση Τρίτη ) Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος; Υιέ Θεού παντάναξ, Θεέ μου πλαστουργέ μου, πώς πάθος κατεδέξω; Έρραναν τον τάφον αι Μυροφόροι μύρα, λίαν πρωί ελθούσαι. Ω Τριάς Θεέ μου, Πατήρ Υιός και Πνεύμα, ελέησον τον κόσμον. Ιδείν την του Υιού σου, Ανάστασιν, Παρθένε, αξίωσον σους δούλους. - Ολόκληρο το τροπάριο εδώ και εδώ [ Φωτογραφία ] : boston

Ένα Aκόμα Tείχος..... Ένα Ακόμα Παράθυρο Στην Ελευθερία Και Το Όνειρο

Μαγεία να μπορείς να μπαίνεις σε μια σκηνή, σε μια εικόνα και σε έναν ήχο. Ο συνδυασμός τους σε ταξιδεύει μακριά, σε μέρη και καταστάσεις που ναι μεν έχεις στο μυαλό σου αλλά δεν μπορείς να φανταστείς. Αυτό το ταξίδι σου προσφέρει ο κινηματογράφος. Μέσα στην διαδικτυακή μου πρωινή βόλτα, παρέα με καφέ και ήλιο, διαβάζω ( ερτ ): Σαν σήμερα το 1940 ... η ναζιστική Γερμανία αρχίζει την κατασκευή τείχους γύρω από το εβ ραϊκό γκέτο στη Βαρσοβία, με σκοπό να εγκλωβιστούν σ' αυτό 400.000 κάτοικοι. Νιώθω το ταξίδι να επαναλαμβάνεται. Πηγαίνω πίσω αρκετά χρόνι α. Ως φοιτητής ψάχνω τρόπο να περάσω ένα ευχάριστο χειμωνιάτικο βράδυ. Νοικιάζω την εκπλη κτική ταινία του Roman Polanski ' 'The pianist'' με την μοναδική ερμηνεία του Adrien Brody. Ρεαλισμός, συναίσθημα, μέσα σε ένα ξεχωριστό μουσικό και σκηνοθετικό κινηματογραφικό δρόμο. Διαβάζοντας τις παραπάνω γραμμές είπα να παρατηρήσω την θέα από το παράθυρο που βρίσκεται μπροστά μου. Το ερέθισμα υπάρχει. Η θέα της γνώσης αξίζ

Σε 'Οσες Γλώσσες Και Να Το Προφέρεις Είναι Μόνο Μία

Ahm(Arabic),Matka(Belarusan),Majka(Bosnian),Mae(BrazilianPortuguese),Majka(Bulgarian), Mati,Majka (Croatian),Abatyse(Czech),Mor(Danish),Moeder,Moer(Dutch),Mother,Mama, Mom(English),Patrino, Panjo(Esperanto),Ema(Estonian),Aiti(Finnish),Mere,Maman(French), Mutter(German), Mana(Greek) , Salentino,Makuahine(Hawaiian),Ma,Maji(Hindi), AnyaFu(Hungarian),Induk,Ibu,Biang,Nyokap(Indonesian), Mathair(Irish),Madre,Mamma (Italian),Okaasan,Haha(Japanese),Amma(Kannada),Daya(Kurdish), Uma(Ladino),Mater(Latin), Motina(Lithuanian),Omm(Maltese),Madre(Norwegian), Mytyr(Old,Greek), Maman(Persian), Matka,Mama(Polish),Mae(Portuguese),Maica(Romanian),Mat'(Russian),Majka(Serbian), Mati(Slovenian),Madre,Mama,Mami(Spanish),Mama,Mzazi,Mzaa(Swahili),Mamma,Mor,Morsa (Swedish), Anne,Ana,Valide(Turkish),Mati(Ukrainian),Mare(Venetian),Mam(Welsh) Σε όσες γλώσσες και να το προφέρεις μάνα είναι μόνο μία. Ξεχωριστή πηγή ζωής, συναισθημάτων και ενέργειας. Χρόνια πολλά μητέρα,μάνα, μανούλα . Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλε